Wanneer ik mensen met stressklachten vertel dat er geen stressvolle gebeurtenissen zijn, maar alleen stressvolle reacties op die gebeurtenissen, laat ik vaak bewust een stilte vallen. Die opmerking moet vaak even landen.

Is het immers niet vaak zo, dat de situatie die jij als stressvol ervaart door je partner of collega luchtig wordt opgevat? Boeiuh… Maak jij je daar druk over? Laat toch gaan…

Blijkbaar is er geen standaard reactie op een moeilijke gebeurtenis, maar is die vooral ingegeven door je karakter – wat te denken van je hoogsensitiviteit? - en de dingen die je eerder in het leven hebt meegemaakt.

Dat er geen stressvolle gebeurtenissen zijn, betekent trouwens niet dat er geen pijnlijke of moeilijke gebeurtenissen zijn. Heel veel situaties in het leven zijn pijnlijk of moeilijk. De vaak onhandige manier waarop we ermee omgaan (ons gevecht met de onaangename emoties en gedachten door ze heel hard weg te duwen of ze veel groter te maken in ons hoofd), zorgt ervoor dat we gaan lijden. Daar zit het grote verschil. Van pijn maken we lijden. En lijden geeft spanning, dus stress.

Veel hoogsensitieve mensen zijn gevoelig voor stressklachten. Maar liefst 57% van werkend hoogsensitief Nederland krijgt een keer een burn-out. Dat heeft te maken met nog een aantal andere zaken: jezelf niet goed kennen als HSP, jezelf niet accepteren als HSP en daarom niet goed voor jezelf zorgen als HSP.

Als je hoogsensitief bent verwerk je alle prikkels (waarvan je toch al heel veel meer binnen krijgt dan niet-HSP’ers) intensief in je brein. Van nature kost het je meer tijd om alle informatie die bij je binnenkomt te verwerken. Dat kost ook veel meer energie. Je hebt dus meer slaap, rust en ontspanning nodig om de dag te verwerken en je goed te blijven voelen. Die tijd moet je jezelf wel gunnen. Maar we moeten zoveel van onszelf.

Daarnaast ben je als HSP gevoelig voor stemming en sfeer, kun je je goed inleven in anderen, voldoe je graag aan de verwachtingen van anderen, wil je het liefst alles goed doen en zet je het belang van de ander of een groep boven je eigen belang. Een heleboel mogelijke ingrediënten voor stressklachten. Want hoeveel energie kost het niet om iedereen maar te vriend te willen houden, al vooraf te bedenken wat je in een bepaalde situatie gaat doen of zeggen om een conflict te voorkomen, je voortdurend als een kameleon aan te passen aan de omgeving om de goede sfeer maar te behouden? Dat is niet vol te houden. Bovendien raak je jezelf zo kwijt. Want wie ben jij in dit geheel? Wat wil jíj eigenlijk?

Nu ben ik niet het type HSP-coach dat meehuilt met HSP-klanten die in de slachtofferrol schieten. Ik weet namelijk uit eigen ervaring dat je echt kunt leren om voor jezelf op te komen, beter je eigen grenzen te leren kennen en aangeven, en qua energie niet leeg te lopen op ‘moeilijke’ mensen uit je omgeving. En wat ik inmiddels ook weet is dat ons denken 100% bepaalt hoe we ons voelen.

Stress gaat over iets willen wat je niet hebt of niet willen wat je wel hebt. Hoe groter het verschil hier tussen, hoe meer stress je ervaart. Je kunt leren om meer in dit moment te leven en het leven veel meer te nemen zoals het is. Natuurlijk verander je wat je kunt veranderen, maar sommige situaties kun je nu eenmaal niet veranderen. En andere mensen evenmin. Wat je wel kunt, is zelf anders leren omgaan met de pijnlijke of moeilijke gebeurtenissen in het leven.

Echt, stress doe jezelf (ik ook!). Gelukkig maar, want dan kun je ook leren het niet te doen!